Patron

Kazimierz Klaudiusz Górski urodził się 2 marca 1921 roku we Lwowie. Tam zaczynał grać w piłkę nożną na pozycji napastnika – RKS Lwów, Spartak Lwów, Dynamo Lwów. Nosił pseudonim boiskowy ,,Sarenka”. Świetnie zapowiadającą się karierę piłkarską przerwały mu lata drugiej wojny światowej. W 1944 roku zgłosił się do wojska na ochotnika i poszedł na front. W mundurze dotarł do stolicy i w niej pozostał. Po wojnie, od 1945 roku do 1953 roku był piłkarzem CWKS Legii Warszawa. 

Trenował Marymont Warszawa w 1954 (pierwsza samodzielna praca szkoleniowa), dwukrotnie Legię Warszawa (1960 - 1962 i 1981- 1982), Lubliniankę (1963 - 1964), Gwardię Warszawa (1964 - 1966), Łódzki KS (1973). Na rok przed igrzyskami olimpijskimi w 1971 roku, Kazimierz Górski został trenerem pierwszej reprezentacji Polski. Debiutował spotkaniem ze Szwajcarią w Lozannie, rozegranym 5 maja 1971 roku. Polacy wygrali wówczas 4:2. Z reprezentacją Polski osiągnął historyczny sukces.

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku jego drużyna sięgnęła po najważniejsze w historii polskiego futbolu laury - złoty medal olimpijski. Dwa lata później reprezentacja pod wodzą Kazimierza Górskiego wywalczyła srebrny medal (3. miejsce) na Mistrzostwach Świata, które odbyły się w Niemczech. Po dwóch latach w 1976 roku przyszedł kolejny sukces - srebrny medal na Igrzyskach w Montrealu. Zespół Kazimierza Górskiego rozegrał w latach  1971-1976 73 oficjalne mecze, osiągając 45 zwycięstw.

Kolejnym etapem kariery Kazimierza Górskiego była praca trenerska w greckich klubach sportowych, w których również zdobywał tytuły mistrzowskie i puchary kraju: Panathinaikos Ateny (1977 – 1978 Mistrzostwo Grecji), Kastoria (1979 –1980), Olympiakos Pireus (1980 – 1981 i 1983, Mistrzostwo Grecji) i Ethnikos Pireus (1983 – 1985). Po zakończeniu kariery trenerskiej i powrocie do Polski od 1986 roku zasiadał we władzach PZPN. Najpierw był doradcą prezesa związku, a w 1987 roku został wiceprezesem PZPN.

W latach 1991 – 1995 pełnił funkcję prezesa, a od 3 lipca 1995 roku był prezesem honorowym PZPN. W 1996 roku za wybitne zasługi w działalności na rzecz kultury fizycznej został odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2001 roku Kazimierz Górski uhonorowany został najwyższym odznaczeniem Międzynarodowej Federacji Piłkarskiej. 15 lutego z rąk Josepha Blattera w Zurychu otrzymał Złoty Medal Zasługi dla FIFA. Przed nim zaszczytu tego dostąpiło 40 osób – koronowane głowy, politycy, sławni piłkarze. W tym samym roku Kazimierz Górski został odznaczony także przez dzieci – medalem im. dr Henryka Jordana, przyznawanym przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. W roku 2003 jako przedstawiciel polskiej piłki nożnej otrzymał tytuł doktora honoris causa gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. W 2004 roku został Honorowym Obywatelem Płocka. 3 marca 2006 roku otrzymał z rąk prezydenta RP Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Tego samego roku 24 marca otrzymał też Super Wiktora. Pośmiertnie – 2 czerwca 2006 roku został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski I klasy oraz otrzymał najwyższe odznaczenie Europejskiej Unii Piłkarskiej (UEFA) ,,Medal of Merit in Ruby” – Rubinowy Order Zasługi.

Kazimierz Górski - wielka postać polskiego futbolu to też mąż i ojciec. Jego żoną była warszawianka Maria ze Stefańczaków. Miał dwoje dzieci – córkę i syna. Córka Urszula, trenerka łyżwiarstwa figurowego, mieszka w Grecji. Syn Dariusz, fotoreporter, związany m.in. z tygodnikiem ,,Piłka nożna” mieszka w Warszawie.

Kazimierz Górski zmarł 23 maja 2006 roku po długiej i ciężkiej chorobie. Spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Komunalnym – Powązki.